της Ευαγγελίας Περγαντή
Οι κατηγορίες παιδιών που δεν μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους και τα κριτήρια για την ωριμότητα και την ικανότητα τους να εκφραστούν, ήταν τα θέματα που απασχόλησαν την Επιτροπή κατά την πρώτη ημέρα της Προσομοίωσης.
Ένας ανοιχτός διάλογος και τρείς συντονισμένες συζητήσεις παρακολουθήσαμε με τους εκπροσώπους των χωρών να τοποθετούνται επί του θέματος, να εκφράζουν τις απόψεις τους, να προβληματίζονται, να συμφωνούν και ενίοτε να διαφωνούν.
Οι πρώτες απόψεις που ακούστηκαν ήταν από τη Βενεζουέλα και τη Νορβηγία, οι οποίες θεώρησαν την ενίσχυση της ελευθερίας του παιδιού βασικό τους μέλημα. Παράλληλα, η Ιαπωνία, η Ζάμπια, η Βουλγαρία και η Σλοβακία τόνισαν ότι σέβονται την ιδιαιτερότητα των παιδιών όπως και τα δικαιώματά τους. Μόνο η Αυστρία και η Ρωσική Ομοσπονδία επισήμαναν πώς αν και υπάρχουν περιορισμοί στο δικαίωμα της ελεύθερης της έκφρασης, καταβάλλουν προσπάθειες προκειμένου να το εξασφαλίσουν σε όλους.
Στη συνέχεια, ακολούθησε πρόταση για συντονισμένη συζήτηση. Θέμα της, οι κατηγορίες παιδιών που δεν μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα την γνώμη τους. Η Σλοβακία, η Αυστρία και Νορβηγία υπογράμμισαν την αμέλεια που δείχνουν τα κράτη στα παιδιά των Ρομά, των μεταναστών και των προσφύγων. Ζάμπια και Βενεζουέλα πρόσθεσαν σε αυτήν τη λίστα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές ή κινητικές δυσκολίες, ενώ το Τόγκο σημείωσε ότι τα παιδιά που δεν εκπαιδεύονται δεν μπορούν να εκφράσουν καν τη γνώμη τους. Στην ίδια συζήτηση, η Ισπανία και η Ρώσικη Ομοσπονδία υποστήριξαν ότι τα παιδιά θα πρέπει να έχουν δικαίωμα έκφρασης της γνώμης ανάλογα με την ηλικία τους.
Η δεύτερη συντονισμένη συζήτηση, βρήκε τις εννέα από τις 13 τοποθετήσεις να τίθενται υπέρ της δημιουργίας ενός καταλόγου κριτηρίων σχετικά με την ωριμότητα και την ικανότητα των παιδιών να εκφραστούν. Συγκεκριμένα, υπέρ τάχθηκαν οι Ιαπωνία, Μονακό, Σλοβακία και Βουλγαρία. Η Αυστρία, η Ουρουγουάη, η Βενεζουέλα, η Αιθιοπία, η Τυνησία, η Ισπανία, η Ρώσικη Ομοσπονδία και η Ζάμπια απ’ την άλλη, υποστήριξαν πως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιοριστικοί κατάλογοι. Κύρια θέση της επιχειρηματολογίας τους ήταν ότι δεν θα έπρεπε να κρίνουμε τα παιδιά με βάση την ηλικία αλλά με βάση την εμπειρία τους.
Στην τρίτη και τελευταία συντονισμένη συζήτηση με θέμα τους παράγοντες που επηρεάζουν τα παιδιά στη λήψη αποφάσεων, υπήρξε ομοφωνία. Όλες οι χώρες συμφώνησαν πως γονείς, κηδεμόνες και γενικά ο κοινωνικός περίγυρος είναι ο πρώτος παράγοντας που επηρεάζει τα παιδιά. Έπειτα, η Σλοβακία, η Ουρουγουάη και το Μονακό προσέθεσαν στους παράγοντες την θρησκεία, ενώ η Βουλγαρία τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τέλος, η Ισπανία και η Νορβηγία ανέφεραν τις παρέες συνομηλίκων και τις πολιτικές πεποιθήσεις αντίστοιχα.
Leave a Reply