Το δικαίωμα στο νερό

Το νερό είναι ένας περιορισμένος φυσικός πόρος και ένα δημόσιο αγαθό θεμελιώδες για τη ζωή και την υγεία. Το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό είναι απαραίτητο για μια αξιοπρεπή ζωή. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άτομα δεν έχουν βασική πρόσβαση σε καθαρό νερό, ενώ αρκετά δισεκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκή υγιεινή. Η συνεχιζόμενη μόλυνση των υδάτων και οι αυξημένοι θάνατοι από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό σε συνδυασμό με την εξάντληση και την άνιση κατανομή του επιδεινώνει την υπαρκτή φτώχεια. Τα συμβαλλόμενα κράτη πρέπει να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να αναγνωρίσουν χωρίς διακρίσεις το δικαίωμα στο νερό.

 Το δικαίωμα του ανθρώπου στο νερό δίνει στον καθένα μας επαρκές ασφαλές  αποδεκτό φυσικά προσβάσιμο και οικονομικά προσιτό νερό για προσωπική και για οικιακή χρήση. Μια επαρκής ποσότητα ασφαλούς νερού είναι απαραίτητη για να αποφευχθεί ο θάνατος από την αφυδάτωση, να μειωθεί ο κίνδυνος μόλυνσης από αυτό και να εξασφαλίσει την κατανάλωση για το μαγείρεμα για το πλύσιμο μας και για την καθαριότητα των ρούχων μας. Το δικαίωμα στο νερό περιλαμβάνει, τόσο ελευθερίες, όσο και δικαιώματα.

Οι ελευθερίες περιέχουν τη διατήρηση της πρόσβασης στις υπάρχουσες παροχές ύδατος, που είναι απαραίτητες και η ελευθερία από παρεμβολές, όπως για παράδειγμα να είναι ελεύθερη από τις αυθαίρετες αποσυνδέσεις. Αντίθετα, τα δικαιώματα περιέχουν το δικαίωμα σε ένα σύστημα ύδρευσης και διαχείρισης που να παρέχει ίσες ευκαιρίες για όλους ώστε να απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτό. Τα στοιχεία του δικαιώματος πρέπει να είναι επαρκή  για την ζωή και την υγεία του ανθρώπου. Το νερό πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό και πολιτιστικό αγαθό και όχι ως οικονομικό. Ο τρόπος αναγνώρισης του δικαιώματος σε αυτό πρέπει επίσης να είναι βιώσιμος εξασφαλίζοντας ότι το δικαίωμα μπορεί να αναγνωριστεί από τις παρούσες αλλά και τις μελλοντικές γενιές.

Το καθαρό και προσβάσιμο νερό για όλους είναι ένα απαραίτητο κομμάτι του κόσμου στο οποίο θέλουμε να ζούμε. Στον πλανήτη μας υπάρχει επαρκές νερό για να το πετύχουμε αυτό. Εξαιτίας, όμως, των κακών οικονομικών συνθηκών και των ελλιπών υποδομών κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι και ιδίως παιδιά χάνουν την ζωή τους από μολυσματικές ασθένειες που συνδέονται με την ανεπαρκή παροχή νερού την αποχέτευση και την υγιεινή.

Η λειψυδρία, η κακή ποιότητα του νερού, καθώς και οι ανεπαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής έχουν επιπτώσεις στην επισιτιστική ασφάλεια στις επιλογές των νοικοκυριών και στις ευκαιρίες εκπαίδευσης για τις φτωχές οικογένειες στον κόσμο. Η ξηρασία πλήττει μερικές από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη επιδεινώνοντας έτσι την πείνα και την κακή διατροφή.

Οι τρόποι βελτίωσης της βιώσιμης ανάπτυξης είναι η εξάλειψη της ρύπανσης και η δυνατότερη μείωση των αποθεμάτων. Επίσης θα πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί οι νόμοι και οι παραβάτες να τιμωρούνται με τις κατάλληλες κυρώσεις. Ακόμη η πρόληψη των υδάτινων πόρων καθώς και μία συνεργασία των χωρών για την επίλυση των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί είναι ένας πολύ καλός παράγοντας βελτίωσης της ανάπτυξης. Επιπρόσθετα, στη βελτίωση αυτή μπορούν να συμβάλουν και τα παιδιά με εθελοντικές δράσεις. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να σχηματίζουν απόψεις ώστε να μαθαίνουν από μικρή ηλικία να αναγνωρίζουν πόσο πολύτιμο είναι το αγαθό αυτό, που μπορεί να θεωρούν δεδομένο. Καλό θα ήταν, επίσης, να αποκαταστήσουν τα μολυσμένα νερά με βιολογικό ή χημικό τρόπο.

 Κλείνοντας, το νερό είναι βασικότατος παράγοντας για την ανθρώπινη ζωή γι’ αυτό και όλες οι χώρες θα πρέπει να έχουν δικαίωμα σ’αυτό ανεξαρτήτως που βρίσκονται και πόσο ανεπτυγμένες είναι, γιατί χωρίς το νερό η ζωή θα χαθεί.

Της Αλεξίδου Δανάης